1 Pierwszą Księgę
2 napisałem, Teofilu
2, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku
2 aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego
3 poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba.
3 Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
4 A podczas wspólnego posiłku
4 kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca:
«Słyszeliście o niej ode Mnie - [mówił] -
5 Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni
5 Duchem Świętym».
6 Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?»
7 Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą,
8 ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami
6 w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
9 Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.
10 Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach.
11 I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
